Odsłaniam zasłony i wyglądam przez okno. Mokro, mgliście. W powietrzu wirują pojedyncze płatki śniegu. Na zegarku dochodzi dziewiąta. Choroba córy zatrzymuje nas obie w domu. To dzień tylko dla nas. Mała drepta wesoło i przytula się na dzień dobry. Kręcimy się po kuchni, przygotowując śniadanie sobie, misiom i psiakowi na baterie… Mamo, co dziś dobrego ugotujesz? Wspólnie snujemy plany o naszym menu. Picie syropu zamieniam w małą degustację. Leczniczej zawiesiny próbują też pluszaki, obowiązkowo. Parzę herbatę z miodem i cytryną i obie siadamy na kuchennym blacie, wyglądamy przez okno na świat. Zastanawiamy się, gdzie podążają, tam daleko, sznury aut, dokąd wybiera się pani w wielkiej czapie z walizką w ręku, gdzie biegnie ten chłopiec z ogromnym, większym niż on sam, plecakiem na plecach… Mamo! Pracuj, gotuj…a ja ci poczytam…Moje dziecko wysuwa przed siebie na kuchennym blacie swoje nóżki, opiera o nie sporych rozmiarów książkę i zaczyna swoją wyimaginowaną opowieść. Ja robię sernik. Odmierzam składniki, zapisując je po kolei w swoich notatkach. Po chwili dowiaduję się, gdzie podąża ten sznur aut, gdzie jedzie ta pani z walizeczką oraz już wiem, że chłopiec z plecakiem biegnie spóźniony, bo spał jak suseł, a potem za długo jadł śniadanie…

Moje dziecko, jego zabawy i czynności są jak lustro,w którym się przeglądam. Gdy była maleńka, gotowałam, piekłam i fotografowałam w czasie jej drzemek. Dziś każdą z tych czynności robimy wspólnie. Odkryłam, że zaciekawiło ją to,co robię i widzę,jak mnie naśladuje. Wtedy chcę zazwyczaj uwiecznić tę chwilę,bo wiem, że taka sama już się nie powtórzy, nie wróci,ulegnie zapomnieniu…Ona zdarza się tylko raz!

“Mamo! Nie przeszkadzaj! Ułożyłam swoją dekorację i teraz – cyk! Zdjęcie!”  

Moja miłość do serników wciąż kwitnie! Mam wrażenie, że już teraz bawię sie tymi smakami, a dobór danego składnika to kwestia chwili. Oto przed Wami sernik z dodatkiem kaszy jaglanej, która wspaniale współgra z twarogiem, ale mało kto potrafi ją wyczuć. Krem do tego sernika przygotowałam samodzielnie i muszę przyznać, że bardzo pozytywnie byłam zaskoczona efektem. Cieszcie oczy i nie dajcie szans cierpieć podniebieniu! Pieczcie!

Składniki

200-250g kaszy jaglanej

1 szklanka mleka

1 szklanka wody

400g twarogu półtłustego zmielonego

4 łyżki cukru pudru

3 jajka

1/2 łyżeczki esencji waniliowej

1/2 łyżeczki olejku pomarańczowego

skórka otarta z 1/4 cytryny

krem migdałowy

1 szklanka migdałów

1 łyżka oleju

1-2 łyżeczki rumu lub likieru amaretto

2 łyżeczki cukru brązowego

wierzch

kilka orzechów nerkowca

kilka migdałów

kilka orzechów laskowych

kilka cukrowych kuleczek dekoracyjnych

Wykonanie

1. Przygotowujemy krem migdałowy. Migdały – wcześniej podpieczone na blasze przez 15 min w 200C, olej, likier i cukier umieszczamy w blenderze. Rozdrabniamy na gładką masę, która powinna przypominać gęsty krem z drobinkami bakalii.
2. Kaszę jaglaną płuczemy na sicie, przekładamy do garnka o grubym dnie, zalewamy wodą i mlekiem, gotujemy do miękkości, aż kasza wchłonie płyn. Odstawiamy do przestudzenia.
3. Twaróg miksujemy z cukrem, dodajemy po łyżce przestudzonej kaszy i miksujemy. Wbijamy po jajku, dodajemy esencje oraz otartą skórkę z cytryny.
4. Następnie do masy serowej dodajemy krem z migdałów. Całość miksujemy krótko na niskich obrotach do połączenia się składników.
5. Masę przelewamy do tortownicy (26 cm) wyłożonej papierem do pieczenia. Sernik pieczemy w 150C przez 50 – 60 min.
6. Upieczony sernik studzimy w otwartym piekarniku.
7. Migdały i różne gatunki orzechów rozdrabniamy i posypujemy cały wierzch sernika. Dekorujemy cukrowymi kuleczkami.
8. Przed podaniem schładzamy ciasto w lodówce.
9. Smacznego!